1  Isu chhe maaro mitra, te maaro chhe preetam;
    Chhe beeja sau karataa mane vahaalo.
    Chhe kheenoni gulachhadi, ne sau karataa uttam;
    Shuddha kareene saaf raakhe chhe man maaru.
    Dukhamaa de chhe dilaaso, sankatamaa raakhe sthir;
    Ne kahe chhe maj par naakho sau chinta.

Tek:     Chhe kheenoni gulachhadi, prabhaatano taaro te;
            Mane vahaalo laage beeja sau karataan.

2  Dukh maarun tene leedhun, ne vethayo chhe kalesh;
    Pareekshan madhye maaro chhe killo.
    Me tene kaaj sau tajyun, sau moortio vishesh;
    Ane haal te saaf raakhe chhe dil maaru.
    Sau sansaar mane mooke ne shetaan kare jor;
    Pan kadi nahi tajeesh maaro traataa.

3  Mane te tajanaar nathi, kadi nahi karashe tyaag;
    Jyaa lag vishvaasthi maanu teni vaat.
    Te maari sambhaal maate chopher raakhe chhe aag;
    Mane svargi ann khavaadi rahe chhe saath.
    Pachhi svargamaan besi hun joish tenun mon;
    Jyaan sukh shaantini vahe chhe sarita.

૧ ઈસુ છે મારો મિત્ર, તે મારો છે પ્રીતમ;
    છે બીજા સૌ કરતાં મને વહાલો.
    છે ખીણોની ગુલછડી, ને સૌ કરતાં ઉત્તમ;
    શુદ્ધ કરીને સાફ રાખે છે મન મારું.
    દુ:ખમાં દે છે દિલાસો, સંકટમાં રાખે સ્થિર;
    ને કહે છે મજ પર નાખો સૌ ચિંતા.

ટેક:     છે ખીણોની ગુલછડી, પ્રભાતનો તારો તે;
           મને વહાલો લાગે બીજા સૌ કરતાં.

૨  દુ:ખ મારું તેણે લીધું, ને વેઠયો છે કલેશ;
    પરીક્ષણ મધ્યે મારો છે કિલ્લો.
    મેં તેને કાજ સૌ તજ્યું, સૌ મૂર્તિઓ વિશેષ;
    અને હાલ તે સાફ રાખે છે દિલ મારું.
    સૌ સંસાર મને મૂકે ને શેતાન કરે જોર;
    પણ કદી નહિ તજીશ મારો ત્રાતા.

૩  મને તે તજનાર નથી, કદી નહિ કરશે ત્યાગ;
    જ્યાં લગ વિશ્વાસથી માનું તેની વાત.
    તે મારી સંભાળ માટે ચોફેર રાખે છે આગ;
    મને સ્વર્ગી અન્ન ખવાડી રહે છે સાથ.
    પછી સ્વર્ગમાં બેસી હું જોઈશ તેનું મોં;
    જ્યાં સુખ શાંતિની વહે છે સરિતા.